Food-Info.net> Tematy > Bezpieczeństwo żywności > Wirusy

Inne wirusy

Ogólna charakterystyka

Poza wirusami z rodziny Norwalk, które są najczęściej związane z wirusowym zakażeniem przewodu pokarmowego, wiele zachorowań powiązanych jest z takimi wirusami jak Astrowirus, Caliciwirus, Enteric Adenowirus i Parwowirus. Rodziny Astrowirusa, Caliciwirusa a także Norwalk wirusa posiadają dobrze zdefiniowana strukturę okrywającą i czasami są identyfikowane jako „wirusy o małej kulistej strukturze” lub SRSVs. Skrót pochodzi z angielskiej nazwy „small round structured viruses”. Wirusy z gładką jednolitą krawędzią i nieprzejrzystej powierzchni są nazywane „bezpostaciowymi” lub „ małe kuliste wirusy” (SRVs). Wyżej wymienione czynniki są podobne także dla Enterowirusa lub Parvowirusa i mogą być z nimi związane.

Astrowirusy należą do niesklasyfikowanej grupy wirusów mających kształt pięcio- lub sześcioramiennej gwiazdy, co zostało zaobserwowane przy użyciu mikroskopu elektronowego. Co najmniej pięć ludzkich typów tego wirusa zostało zaobserwowane w Anglii.

Calciwirusy są sklasyfikowane w rodzinie Caliciviridae. Cztery stereotypy tego wirusa zostały zidentyfikowane w Anglii.

Enteric adenowirusy reprezentują stereotyp 40 i 41 w rodzinie Adenoviridae.

Parvowirusy należą do rodziny Parvoviridae. Jest to jedyna grupa zwierzęcych wirusów zawierającą liniowa pojedyncza nic DNA. Między innymi, mięczaki jadalne są osobnikami, które mogą powodować wirusowe zatrucie przewodu pokarmowego u ludzi.

Symptomy choroby

Powszechnie stosowana nazwa choroby wywoływanej przez te wirusy to ostre niebakteryjne zapalenie przewodu pokarmowego lub wirusowe zapalenie przewodu pokarmowego.

Wirusowe zapalenie przewodu pokarmowego jest zazwyczaj łagodną chorobą charakteryzującą się nudnościami, wymiotami, biegunką, niepokojem, ostrym bólem, bólem głowy i gorączką. Dawka powodującą zakażenie nie jest znana, chociaż zakłada się ze jest ona mala.

Łagodna, kończąca się samoistnie choroba, której objawy zwykle występują od 10 do 70 godzin po spożyciu skażonej żywności lub wody. Przeciętnie czas występowania objawów choroby rozciąga się na okres czasu od 2 do 9 dni. Kliniczna forma choroby jest łagodniejsza, ale jest bardzo trudno rozróżnić ja od rotawirusowego zakażenia przewodu pokarmowego. Współzakażenie innymi enteric wirusami może spowodować inne odmiany choroby trwające dłużej.

Diagnoza

Specyficzna diagnoza choroby może być przeprowadzona w laboratoriach posiadających odpowiednie reagenty.

Identyfikacja wirusa występującego w początkowych ostrych objawach choroby może być przeprowadzona przy użyciu mikroskopu elektronowego lub kilku różnych enzymologiczno odpornościowych testów.

Żywność związana z zakażeniami

Wirusowe zakażenie układu pokarmowego jest roznoszone drogą fekalno-oralna, drogą z osoby na osobę lub poprzez spożycie skażonej żywności lub wody. Chore osoby przygotowujące żywność także mogą być źródłem roznoszenia choroby, zwłaszcza w przypadku żywności, która nadaje się do bezpośredniego spożycia bez potrzeby podgrzewania do wysokich temperatur. Enteric adenowirus może być również przenoszony poprzez układ oddechowy. Mięczaki są domniemywanym źródłem chorób powodowanych przez parvo-podobne wirusy.

Zapobieganie zakażeniu

Ryzyko zakazania wirusem może być zmniejszone poprzez przestrzeganie odpowiedniej higieny oraz poprzez podgrzewanie spożywanej żywności do ponad 80°C .

Grupa podatna na zarażenia

Grupa najbardziej podatna na zarażenia wirusem powodującym choroby układu pokarmowego to małe dzieci i dorośli. Zarażenie tego typu wirusami występuje na całym świecie i powoduje wykształcenie się specyficznej odporności na ponowne zarażenia. Parvowirusy atakują zakażając wszystkie grupy i prawdopodobnie nie wywołują trwalej odporności.

Źródła informacji: Książka pt. „Zły zarazek” : http://www.cfsan.fda.gov/~mow/intro.html