Food-Info.net> Tematy > Bezpieczeństwo żywności > Wirusy

Norwalk wirus

Norwalk wirus jest prototypem z rodziny niesklasyfikowanych małych wirusów o kulistej strukturze, które mogą być spokrewnione z Kalciwirusami. Rodzina posiada kilka odrębnych grup wirusów, które zostały nazwane od miejsc gdzie nastąpił wybuch choroby spowodowany ich działalnością. W Stanach Zjednoczonych, Norwalk i stan Montgomery przedstawiciele są spokrewnieni, ale wyodrębnieni z Hawai i Śnieżnych Gór. Taunton, Moorcrof, Burnett i Amulree przedstawiciele wirusów byli zidentyfikowani w Anglii i Japonii w Sapporo i Otofuke. Inne odmiany zostały zidentyfikowane w innych krajach. Ich serologiczne pokrewieństwo musi być jeszcze zidentyfikowane.

Symptomy choroby

Powszechne nazwy chorób wywołanych przez Norwalk - podobne wirusy nazywa się chorobami przewodu pokarmowego, ostrym niebakteryjnym zapaleniem przewodu pokarmowego, zatruciem pokarmowym lub zakażeniem żywnością.

Choroba samoczynnie się zakańcza, zazwyczaj przebiega łagodnie, charakteryzuje się: nudnościami, wymiotami, biegunką oraz ostrym bólem. Ból głowy i podwyższona temperatura ciała mogą także wystąpić jako objaw choroby. Ilość wirusów wywołujących chorobę nie jest znana, ale przyjęte jest że jest ona niska.

Pierwsze łagodne objawy choroby są zauważalne w przeciągu 24-48 godzin po spożyciu zakażonej żywności lub wody, trwa to do 24-60 godzin. Rzadko zdarza się ze choroba przebiega ostro i rzadko zdarza się ze chory trafia do szpitala.

Diagnoza

Dokładna diagnoza może być stwierdzona tylko w specjalistycznych laboratoriach posiadających odpowiednie reagenty. Identyfikacja wirusa może nastąpić w początkowej fazie choroby dzięki użyciu mikroskopu elektronowego a także dzięki użyciu specyficznych testów odpornościowych. Potwierdzenie badania wymaga zazwyczaj bardzo specjalistycznych badań analitycznych.

Wirusowe zakażenie przewodu pokarmowego w Zachodnim Świecie jest notowane, zaraz po przeziębieniu, jako najczęściej występująca choroba. Pomimo tego że wirusowe choroby przewodu pokarmowego są wywoływane przez wiele rożnych wirusów, 1/3 przypadków zachorowań przypisuje się jednak wirusowi Norwalk, nie włączając grupy niemowlaków w okresie od 6 do 24 miesięcy życia. W krajach rozwijających się bardzo wysoki jest procent ludzi, którzy wytworzyli w pierwszych latach życia specjalną odporność przeciwko wirusom powodującym choroby przewodu pokarmowego.

Żywność związana z zakażeniami

Norwalk wirus wywołujący choroby przewodu pokarmowego jest przenoszony drogą fekalno-oralną głównie poprzez zakażoną wodę lub żywność. Istnieją także zanotowane przypadki przenoszenia wirusa z osoby na osobę, ta ostania droga nie jest zbyt częstą droga zakazania wirusem tego typu. Woda jest najczęstszym źródłem zachorowań i może to być woda z miejskich ujęć, studni, rekreacyjnych zalewów, basenów a także woda, która jest serwowana na statkach pasażerskich.

Wirusy wywołujące zakażenia przewodu pokarmowego są wrażliwe na wysoka temperaturę i są całkowicie zabijane poprzez podgrzanie powyżej 70 °C. Surowa lub niedogotowana żywność są głównym powodem a zarazem źródłem powodującym zachorowanie.

Skorupiaki a także składniki sałatek są żywnością bardzo często związaną z wybuchem zachorowań spowodowanych wirusem Norwalk. Spożywanie surowych lub niewystarczająco gotowanych małż i ostryg zwiększa ryzyko na zakażenie wirusem Norwalk.

Inne rodzaje żywności niż skorupiaki są zakażane poprzez ludzi, którzy przygotowują daną żywność. Człowiek zarażony i mający kontakt z żywnością powoduje jej zakażenie.

Zapobieganie

Wirusy wywołujące zakażenia przewodu pokarmowego są wrażliwe na wysoką temperaturę i są całkowicie zabijane poprzez podgrzanie powyżej 70 °C. Surowe lub niedogotowana żywność są głównym powodem a zarazem źródłem powodującym zachorowanie.

Grupa podatna na zarażenia

Wszystkie osoby, które spożywają wirus a które nie były zainfekowane ( w ciągu 24 miesięcy) tym samym lub podobną odmianą wirusa są podatne na zarażenie i wystąpienie choroby przewodu pokarmowego. Choroba występuje częściej u dorosłych i starszych dzieci niż u bardzo małych dzieci.

Źródła informacji: Książka pt. „Zły zarazek” : http://www.cfsan.fda.gov/~mow/intro.html