Food-Info.net> Produkty żywnościowe > Przyprawy i zioła

Ziele angielskie (Pimenta dioica)

Systematyka botaniczna

Myrtaceae (rodzina mirtowate).

Inne nazwy botaniczne

Pimenta officinalis

Pochodzenie

Jamajka, która jest również jej głównym eksporterem. Również inne państwa Ameryki Środkowej (np. Meksyk, Honduras) są producentami tej przyprawy, ale uważa się że jest ona niższej jakości. Owoce P. racemosa, blisko spokrewnionego gatunku, służą czasami do fałszowania ziela angielskiego.

Część użytkowa rośliny

Niedojrzałe, wysuszone owoce. W krajach pochodzenia, również świeże liście są często dodawane do gotowania lub wędzenia mięsa ("zachodnio indyjski liść laurowy"). Niektóre źródła twierdzą, że zachodnio indyjski liść laurowy pochodzi od blisko spokrewnionego P. racemosa . Śródziemnomorskie liście laurowe są jego niewłaściwym zastępnikiem.

Olejek eteryczny pochodzący z liści (West Indian Bay Oil), ma duże znaczenie w przemyśle spożywczym w procesach produkcji wędlin.

Właściwości sensoryczne

Silnie aromatyczna, podobna do goździków, z nieznaczną domieszką cynamonu i gałki muszkatołowej. Smak jest zbliżony, ale wyczuwalnie ostrzejszy.

Główne składniki aromatyczne

Owoce zawierają od 2 do 5% olejków eterycznych (ich zawartość zależy od terminu zbioru). Głównym składnikiem jest eugenol (65 – 85%), ale występuje również jego eter metylowy, 1,8-cyneol (eukaliptol) oraz α-felandren.

Kwiaty ziela angielskiego (Źródło)

Zastosowanie

W kuchni karaibskiej ziele angielskie ze swoim przyjemnym, goździkowym aromatem jest jedną z ważniejszych i szeroko używanych przypraw. Mięso jest często faszerowane liśćmi ziela angielskiego i pieczone na rożnie, pod którym również pali się drewno z tej przyprawy. Podobnie stosuje się mirtę w rejonach basenu Morza Śródziemnego.

Ziele angielskie rośnie również w Meksyku, i pomimo niższej jakości, stanowi ważny składnik sławnych sosów mole.

W Europie największą popularnością przyprawa ta zdobyła w Anglii. Brytyjczycy stosują ją do gulaszu, sosów, przyprawiania marynowanych warzyw (w połączeniu z ziarnami białej gorczycy). Ziele angielskie jest również dość popularne w Stanach Zjednoczonych, a jego zastosowania kulinarne są podobne.

W innych częściach Europy, ziele angielskie jest rzadziej stosowane. Znajduje się jednak w składzie handlowych mieszanek przypraw do wędlin. Szczególnie cenią ją w Skandynawii jako przyprawę do pieczonych mięs. Duńczycy używają ziela angielskiego do swojej regionalnej potrawy smørrebrød (kanapka z białego chleba obłożona wybranymi wędlinami, pieczenią, rybą, serem i warzywami). Inne popularne w Skandynawii przyprawy to koper i kardanom.

Źródło : http://www-ang.kfunigraz.ac.at/~katzer/engl/spice_welcome.html