Food-Info.net> Tematy > Bezpieczeństwo żywności > Metale ciężkie

Miedź (Cu)

Miedź jest bardzo popularnym pierwiastkiem, bardzo szeroko rozpowszechnionym w przyrodzie. Człowiek wykorzystuje miedź w dużym stopniu. Ma ona zastosowanie zarówno w przemyśle jak i rolnictwie. W ostatniej dekadzie produkcja miedzi znacząco wzrosła, co spowodowało również zwiększenie jej ilości w środowisku.

Miedź występuje w żywności, wodzie pitnej, a także powietrzu. Z tego powodu, każdego dnia do organizmu wchłaniane są znaczne ilości tego pierwiastka. Miedź jest mikroelementem, więc jego przyjmowanie jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu. Mimo, że organizm człowieka toleruje stosunkowo duże stężenia miedzi, jednakże zbyt duża jej ilość może być przyczyną poważnych problemów zdrowotnych.

Większość związków miedzi sedymentuje w wodzie i znajduje się w osadach dennych i w cząstkach gleby. Największe zagrożenie dla ludzkiego zdrowia stanowią rozpuszczalne w wodzie związki miedzi. Najczęściej dostają się one do środowiska po zastosowaniu w rolnictwie. 

Stężenie związków miedzi w powietrzu jest zwykle bardzo niskie, nie ma więc niebezpieczeństwa wchłaniania tego pierwiastka drogą oddechową. Jednakże ludzie mieszkający w sąsiedztwie zakładów hutniczych, zajmujących się przetwórstwem miedzi mogą być narażeni na ten rodzaj zagrożenia.

Mieszkańcy domów wyposażonych w miedziane instalacje zaopatrujące w wodę pitną są bardziej narażeni na kontakt z jej związkami, gdyż w przypadku korozji rur, miedź może dostawać się do wody.

Największe zagrożenie występuje u niektórych grup zawodowych. Jeśli w miejscu pracy występuje duże stężenie miedzi, u pracowników mogą występować pewne objawy przypominające grypę zwane gorączką metaliczną. Zaburzenia te powodowane przez nadwrażliwość, zazwyczaj mijają po około dwóch dniach.

Długotrwałe wchłanianie związków miedzi może prowadzić do podrażnienia narządów oddechowych, ust oraz oczu, migreny i zawrotów głowy, bólu żołądka, wymiotów, biegunki. Wysokie dawki miedzi mogą prowadzić do uszkodzeń wątroby oraz nerek, a nawet śmierci. Brak jest potwierdzenia rakotwórczego działania związków miedzi.

Doniesienia naukowe dowodzą, że długotrwałe narażenie na wysokie stężenia związków miedzi u młodych osób, może być przyczyną obniżenia sprawności umysłowej. Jednakże powinno być to potwierdzone w dalszych badań.

Przemysł ciężki, który jest źródłem wielu zanieczyszczeń zawierających miedź, głownie w formie gryzących dymów, pyłów oraz smogu może również przyczyniać się do występowanie gorączki metalicznej oraz zmian w błonach śluzowych nosa. Poważne zatrucie miedzią objawia się tzw. chorobą Wilsona. Jej symptomy, to między innymi zniszczenie wątroby, uszkodzenie mózgu, nerek, oraz obecność osadów miedzi w rogówce oka.