Μολυβδαίνιο (Mo)

Εισαγωγή
Πηγές τροφίμων
Προτεινόμενη Ημερήσια Πρόσληψη
Ανασταλτικές ουσίες/ Υποκινητ ικές ουσίες
Λειτουργίες στο σώμα
Έλλειψη
Τοξικότητα
Ρύθμιση
Ερωτήσεις και απαντήσεις
Πηγές

Εισαγωγή

Το μολυβδαίνιο (Mo) είναι ένα απαραίτητο ιχνοστοιχείο για ουσιαστικά όλες τις μορφές ζωής. Λειτουργεί ως συνένζυμο για διάφορα ένζυμα που καταλύουν τους σημαντικούς χημικούς μετασχηματισμούς του σφαιρικού άνθρακα, του αζώτου και τους κύκλους θείου.

Το μολυβδαίνιο συγκεντρώνεται πρώτιστα στο συκώτι, τα νεφρά, τα κόκκαλα και το δέρμα. Υπολογίζεται ότι είναι περίπου εννέα χιλιοστόγραμμα μολυβδαίνιου στο ενήλικο ανθρώπινο σώμα.

Πηγές τροφίμων

Τα όσπρια όπως τα φασόλια, οι φακές, και τα μπιζέλια είναι οι πλουσιότερες πηγές μολυβδαίνιου. Τα προϊόντα σιταριού και τα καρύδια θεωρούνται καλές πηγές ενώ τα ζωικά προϊόντα, τα φρούτα και πολλά λαχανικά είναι γενικά φτωχά σε μολυβδαίνιο. Επειδή η περιεκτικότητα σε μολυβδαίνιο των φυτών εξαρτάται από το περιεχόμενο του εδάφους σε μολυβδαίνιο και τις περιβαλλοντικές συνθήκες, η περιεκτικότητα σε μολυβδαίνιο των τροφίμων μπορεί να ποικίλει αρκετά μεταξύ των διαφορετικών γεωγραφικών περιοχών.

Μερικές σημαντικές πηγές τροφίμων σε μολυβδαίνιο:


Μαγιά	Φακές	Συκώτι	Σπανάκι	Πράσινο λάχανο

Ψωμί ολικής αλέσεως	Καφέ ρύζι	Φασόλια	Κόκκινα φασόλια	Ξηροί καρποί

Προτεινόμενη ημερήσια πρόσληψη (RDA)

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει θέσει ένα RDA για τον γενικό πληθυσμό . Το RDA των Η.Π.Α. για το μολυβδαίνιο είναι 43-45 ΅ g /ημέρα για τους ενηλίκους.

Ανασταλτικές/ Υποκινητικές ουσίες:

Τα ακόλουθα συστατικά τροφίμων έχουν βρεθεί να αναστέλλουν την απορρόφηση του μολυβδαινίου:

Ανθρακας - Ο άνθρακας είναι ανταγωνιστής στην απορρόφηση του μολυβδαινίου.

Λειτουργίες στο σώμα

Η βιολογική μορφή του μολυβδαίνιου που είναι παρούσα σχεδόν σε όλα τα ένζυμα που περιέχουν μολυβδαίνιο (μολυβδοένζυμα) είναι ένα οργανικό μόριο γνωστό ως συνένζυμο μολυβδαίνιου. Στους ανθρώπους, το μολυβδαίνιο είναι γνωστό ότι λειτουργεί ως συνένζυμο για τρία ένζυμα.

Οξειδάση του θειώδους άλατος - καταλύει το μετασχηματισμό του θειώδους άλατος σε θειικό άλας, μια αντίδραση που είναι απαραίτητη για το μεταβολισμό των αμινοξέων που περιέχουν θείο όπως η κυστεΐνη.

Οξειδάση της ξανθίνης και οξειδάση της αλδεΰδης - καταλύει την αντίδραση υδροξυλίωσης που περιλαμβάνει αρκετά διαφορετικά μόρια με παρόμοιες δομές. Η οξειδάση της ξανθίνης καταλύει τη αποικοδόμηση των νουκλεοτιδίων (πρόδρομοι των DNA και RNA) για να σχηματιστεί ουρικό οξύ, το οποίο συμβάλλει στην αντιοξειδωτική ικανότητα του αίματος. Η οξειδάση της ξανθίνης και η οξειδάση της αλδεΰδης διαδραματίζουν επίσης ρόλο στο μεταβολισμό των φαρμάκων και των τοξινών. Από αυτά τα τρία ένζυμα, μόνο η οξειδάση του θειώδους άλατος είναι γνωστό να είναι κρίσιμη για την ανθρώπινη υγεία.

Έλλειψη

Η έλλειψη διατροφικού μολυβδαινίου δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ σε υγιείς ανθρώπους.

Τοξικότητα

Τα συμπτώματα της τοξικότητας μολυβδαίνιου περιλαμβάνουν τη διάρροια, την αύξηση του ποσοστού κατάθλιψης και την αναιμία. Συμπτώματα που μοιάζουν με την αρθρίτιδα μπορεί να προκύψουν από την υπερβολική πρόσληψη. Εν τούτοις, η τοξικότητα μολυβδαίνιου από τα τρόφιμα είναι ιδιαίτερα απίθανη.

Τα υψηλά επίπεδα πρόσληψης μολυβδαίνιου μπορούν να προκαλέσουν ένα υψηλό ποσοστό έκκρισης χαλκού (λόγω στην ανταγωνιστική επίδραση έχουν τα δύο μεταλλικά στοιχεία το ένα στο άλλο), το οποίο θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε μια ανεπάρκεια χαλκού.

Μια υψηλή πρόσληψη μολυβδαίνιου μπορεί να αλλάξει τη δραστηριότητα της αλκαλικής φωσφατάσης, με συνέπεια ορισμένες ανωμαλίες στα οστά. Η αλκαλική φωσφατάση απελευθερώνει ενζυματικά τις ομάδες φωσφορικού άλατος από το μόριο γλυκόζη-1-φωσφορικό άλας και έτσι παράγονται υψηλά επίπεδα ανόργανου φωσφορικού άλατος. Το φωσφορικό άλας είναι απαραίτητο για να παραχθούν κρύσταλλοι υδροξυαπατίτη στα κόκκαλα.